Kelimelerle Kurduğum Hayat

18.06.2025 00:00

İlayda AKKOYUN / GENÇ BAKIŞ
ilaydaakkoyun16 @ gmail.com

Her başlangıç güzel midir?

Aslında çok da güzel bir geçmişten gelmiyorum. Zaman zaman saatlerce ağladığım, kendime olan inancımı yitirdiğim, karanlıkla örülmüş uzun ve yorucu bir yoldan geçtim. Herkesin çocukluk anılarında bir sıcaklık, bir güven hissi olur derler ya… Benimkinde eksik kalan çok şey vardı. Dört dörtlük bir hayatım olmadı. Daha doğrusu, hiç gerçek anlamda bir aile hayatım olmadı.

Hayatta tek bir destekçim vardı: Annem. Her şeyim oydu. Bazen sessizce yanımda durdu, bazen bir bakışıyla bile ayağa kalkmamı sağladı. Ama yine de çoğu zaman, kendi ayaklarımın üzerinde durmak zorundaydım. Güçlü görünmek bir mecburiyet değil, benim için bir hayatta kalma şekliydi. Hayatımı kurtarmak zorundaydım.

İçimde fırtınalar koparken bunu kimseye anlatamıyordum. Sessizdim. Boğazım düğümlendiğinde, içimdeki gerçekleri konuşamadığımda yazmaya başladım. Çünkü bir tek satırlar beni gerçekten anlıyordu. Satırlar benim denizim oldu, duygularım ise o denizdeki dalgalar… Yazdıkça içimde ne varsa o satırlara aktı ve ben biraz daha hafifledim, biraz daha iyileştim.

Hayatımın gerçeklerini kimseye anlatamıyordum. İşte bu yüzden hep gerçekleri açığa çıkarmak istedim. Ve bir gün kendi kendime şöyle dedim:

"Sen kendi gerçeklerini bile ortaya çıkaramıyorsun… Ama milyonlarca kadın seninle aynı duyguları yaşıyor. Belki sen onlara kol kanat olabilirsin." İşte bu düşünce içimde bir kıvılcım yaktı. Yalnız olmadığımı, sesimi duyurmanın sadece bana değil başkalarına da iyi geleceğini fark ettim.

Peki ya gazetecilik sadece bir meslek mi?

Tam da bu noktada gazetecilik mesleğiyle tanıştım. Yalnızca yazmak değil, susanların sesi olmak, karanlıkta kalan gerçekleri ortaya çıkarmak, topluma ayna tutmak fikri içimde yankılandı. Gazetecilik, yalnızca bir meslek değil; benim hayata karşı duruşum, sesim, kimliğim haline geldi.

Bu mesleği daha yakından tanımak ve içinde olmak istiyordum. Gazetecilik alanında eğitim veren liseleri araştırmaya başladım ve karşıma Yıldırım Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi çıktı. Sonra burada okumaya ve bu alanda eğitim almaya başladım. Tam dört yıldır bu okulda eğitim görüyorum. Artık lise hayatımın son zamanlarındayım. Acısıyla tatlısıyla geçen bu sürede gazetecilik alanına dair pek çok şeye tanık oldum.

Birçok insanla tanıştım, herkesten bir şeyler öğrenmeye çalıştım. Hayatımı daha da bilgili ve donanımlı bir hale getirmeye çabaladım. Hayatım oldukça yoğundu: dershane, okul, sınavlar, sorumluluklar… Ama hiçbirine yenilmeden, vazgeçmeden yoluma devam ettim.

Hayaller gerçekten gerçeğe dönüşür mü neden olmasın?

Az bir zaman önce, hayatıma yeni bir dokunuş daha eklendi. İrfan Aydın ile tanıştım. Ona hayallerimden bahsettim. O da, bu hayalleri gerçekleştirebilmem için bana bir el uzattı. Ve işte şimdi, onun uzattığı yoldan yürüyerek sizlere kendimden bahsediyorum.

Üzerimden ne geçerse geçsin, ne kadar başarısızlıkla karşılaşırsam karşılaşayım… Çok kısa bir sürede hayallerime kavuşuyorum.

Çünkü ben biliyorum ki:

"Bir kelime, bazen bir hayatı değiştirebilir."