SU

29.07.2025 00:00

Bir gün, bir adam çölde kayboldu. Yanına aldığı azıcık yiyecek ve su çoktan tükenmişti. İki gündür bir damla su bile bulamadan umutsuzca dolaşıyordu. Biliyordu ki, çok yakında su bulamazsa, birkaç saat içinde hayatı sona erecekti.

Ama içinde hâlâ küçük bir umut kıvılcımı yanıyordu. Bu yüzden aramaya devam etti. Vazgeçmedi. Belkibir yerde su bulabilirim diye düşünüyordu.

Tam o sırada, uzakta bir kulübe gördü. Önce bunun bir serap olduğuna inandı. Zaten daha önce de çöl, gözünü aldatmıştı… Ama bu kez inanmaktan başka seçeneği yoktu. Bu, onun son şansıydı. Kalan son gücünü toplayarak kulübeye doğru yürüdü. Yaklaştıkça, umudu büyüdü. Ve nihayet… Kulübe gerçekte oradaydı. Ama yaklaştığında gördü ki, burası yıllardır terk edilmişti.

Yine de içeri girdi. Belki biraz su bulabilirim diyerek… Ve işte o an, bir el pompası gördü. İçini yepyeni bir enerji kapladı, koşarak pompanın başına gitti ve su çekmeye başladı. Ama hiçbir şey çıkmadı. Pompa kupkuruydu, uzun zamandır kullanılmadığı belliydi. Yıkılmıştı Yere yığıldı. Bu sondu, diye düşündü. Tam o sırada, tavana bağlı bir şişe fark etti. Zorlukla uzanıp aldı. Tam içecekti ki, şişenin üzerinde bir not olduğunu gördü.

Notta şunlar yazıyordu:''Bu suyu pompayı çalıştırmak için kullan.

Ve lütfen… sonra şişeyi tekrar doldur — senden sonra gelecek yolcu için."Bir anda korkunç bir tereddüt yaşadı. Bu suyu içip canını mı kurtarmalıydı?

Yoksa tüm umudunu pompanın çalışacağına bağlayıp suyu içine mi dökmeliydi?

Aklından bin bir düşünce geçti. Ya pompa işe yaramazsa? Ya yeraltı suyu bitmişse? Ya bu not doğru değilse? Ama ya gerçekten çalışırsa ve bol su çıkarsa?

Uzun, uzun düşündü. Ve sonunda, notta yazana güvenmeye karar verdi.

Titreyen elleriyle suyu pompanın içine döktü…

Ve pompalamaya başladı — tek gücü, içindeki umuttu.

Birkaç denemeden sonra…

Su fışkırdı!

Soğuk, temiz, bolca!

Doyasıya içti. Bedeni canlandı, zihni açıldı, yüreği yeniden yaşamla doldu. Sonra notta yazdığı gibi, şişeyi tekrar doldurdu ve tavana astı. Tam

Çıkmak üzereyken, başka bir şişe fark etti — cam bir şişe. İçinde bir kalem ve bir harita vardı. Harita, çölden çıkışı gösteriyordu. Yolu ezberledi, haritayı yerine koydu, mataralarını doldurdu ve yola koyulmak üzere kapıdan çıktı.

Ama birkaç adım sonra durdu.

Geri döndü. Düşündü.

Sonra kalemi aldı ve notun altına şunu yazdı:

"İnan bana… Bu pompa çalışıyor."

Bu hikâye hayattan bahsediyor. Bize şunu öğretiyor:

Ne kadar zor durumda olursak olalım, umudu asla kaybetmemeliyiz.

Ve bazen hayatta, büyük bir şeye ulaşabilmek için…

en kıymetli olanı feda etmemiz gerekir.

Tıpkı adamın, elindeki son suyu pompa için kullanması gibi.

Bu hikâyede su; bilgi, sevgi, para ya da inanç gibi en değerli şeyleri simgeliyor. Ve bu şeyleri elde etmek için önce harekete geçmemiz,

Vermemiz, İnanmamız gerekiyor. Tıpkı hayatın pompasına su dökmek gibi, Çoğu zaman, hayat bize verdiğimizden çok daha fazlasını geri verir.

Ayrıca şunu da hatırlatıyor: İyilik bulaşıcıdır. Basit bir not bile bir insanın hayatını kurtarabilir.

Ve o insan da bir başkasına umut olabilir.

Böylece, elden ele, kalpten kalbe, dünya biraz daha insanca bir yer olabilir.

Gazetemiz Genel Yayın Yönetmeni, Tarihçi-Yazar Muharrem Değirmen Kardeşime,

Kıymetli annen Kadriye Teyzemizin vefatını derin bir hüzünle öğrendim. Ne söylesek teselli olmayacağını biliyorum ama senin annenin senin için ne kadar özel, ne kadar yeri doldurulamaz bir insan olduğunu hepimiz çok iyi biliyoruz. Senin ona olan düşkünlüğünü, her fırsatta anneni ne kadar sevgiyle andığını, ona nasıl bir evlat olduğuna bizzat şahidiz.

Kadriye Teyzemiz, dua kapısıydı, sığınılacak bir limandı. Hayatı boyunca ailesini, evlatlarını ve torunlarını her şeyden önde tuttu. İyi bir anne, güçlü bir kadın, sabırlı bir gönül insanıydı. Arkasında güzel dualar, temiz hatıralar bırakarak aramızdan ayrıldı. En büyük tesellimiz, böylesine hayırlı bir annenin ardından senin gibi onun adını yaşatacak bir evlat bırakmış olmasıdır.

Muharrem kardeşim, biliyorum ki bu ayrılık senin için çok zor. Ama unutma, sen güçlü olursan annenin ruhu da huzur bulur. Onun seni her daim gururla izlediğine, dualarının hala seninle olduğuna inan. Birlikte nice anılar biriktirdiniz, o güzel anılar sana en büyük mirastır.

Rabbim Kadriye Teyzemize rahmetiyle muamele etsin, mekânını cennetlerin en güzeli eylesin. Sana, ailene ve tüm sevenlerine sabırlar, metanetler diliyorum. Bu dünyada ne zaman bir dua edecek olsam, senin annenin de ruhuna göndereceğim.

Başın sağ olsun can kardeşim Muharrem. Allah sabrını bol eylesin, seni ayakta tutsun. Dualarımız, kalbimiz, desteğimiz her zaman seninle…