logo
Yazarlar
Gündem
Ekonomi
Politika
Toplum
Dünya
Kültür
Sağlık
Spor
⤵
MagazinDiğerEhlibeyt
HOŞGELDİNİZ! BUGÜN 10 KASIM 2025, PAZARTESİ

Bir Milletin Kalbinde

10.11.2025 00:00
Deniz Yılmaz UĞURLU
denizyilmazugurlu @ hotmail.com
Yıl 2025. Takvim bir kez daha 10 Kasım'ı gösteriyor. Saatler 09.05'e yaklaşırken ülkede derin bir sessizlik… Ama bu sessizlik, bir yokluğun değil; bir varlığın yankısıdır. Çünkü Mustafa Kemal Atatürk, bir bedenden öte, bir fikir olarak yaşamaktadır.

Bir ulusun yeniden doğuşuna önderlik eden bu fikir, sadece bir savaş meydanında değil; bir okul sırasının başında, bir fabrikanın tezgâhında, bir köy öğretmeninin tebeşirinde, bir kadının oy pusulasında, bir çocuğun gözlerindeki merakta yaşamaktadır.

Atatürk, bir insandan daha fazlasıydı..

Bugün şehir meydanlarında, liselerde, fabrikalarda onun adı anıldığında, aslında sadece bir anma değil, bir sorgulama da yapılır:

"Onun bize bıraktığı emanete gerçekten sahip çıkabiliyor muyuz?"

Kılık kıyafetten eğitime, hukuktan bilime uzanan devrimlerinin temeli bir tek kelimeye dayanıyordu: "Akıl."

O, aklı rehber edinen bir toplumun çağları aşacağını biliyordu.

Ve bu yüzden en büyük savaşını cehalete karşı verdi.

Belki de bu yüzden 10 Kasım'lar sadece bir yas günü değil, bir farkındalık günü olmalıdır. Çünkü her 10 Kasım, bize bir kez daha "uyan" der.

Bilime dön, sanata dön, üretime dön…

Çünkü Atatürk'ü yaşatmak, sadece adını söylemekle değil, onun düşüncesini sürdürmekle mümkündür.

Bugün 10 Kasım'da sokaklara çıktığınızda, başı dik duran her çocuğun gözlerinde aynı ışığı görürsünüz:

Bağımsızlığın, özgürlüğün ve onurun ışığı.

Bir ulus, kurucusuna sadece anıtlar dikmez; karakterini onun mirasıyla yoğurur.

Atatürk'ün "en büyük eserim" dediği Cumhuriyet, hâlâ o mirasın en canlı ifadesidir.

Ve bizler o eserin bekçisiyiz.

10 Kasım'da sadece geçmişe bakmak değil, geleceğe nasıl yürümemiz gerektiğini de düşünmek zorundayız.

Bazı insanlar vardır, doğduğu toprakların ötesine geçer.

Atatürk onlardan biridir.

Onun adı sadece bir ülkenin kurucusu değil, bir insanlık ideali olarak anılır.

Bu topraklarda doğdu, tüm dünyaya aydınlanmayı öğretti.

Ve biz, her 10 Kasım sabahı 09.05'te başımızı eğdiğimizde, aslında minnetle değil; kararlılıkla eğilmeliyiz.

Çünkü Atatürk'ü anmak, Atatürk gibi düşünmeyi sürdürmektir.

 
Deniz Yılmaz UĞURLU / diğer yazıları
•Bir Milletin Kalbinde 10 00:00:00.11.2025
•Bursa’da Otomotiv Söylentileri 29 00:00:00.10.2025
•Orhangazi’de Bir Araba Kadar Yerimiz Var mı? 22 00:00:00.10.2025
•Türkiye Otomotivinde Yeni Bir Sayfa 07 00:00:00.10.2025
•Otomotivin Kesişme Noktaları 02 00:00:00.10.2025
•Ardahan’da Kapısı Açık Bir Başkan 17 00:00:00.09.2025
•Bir Direnişin, Bir Umudun Hikâyesi 10 00:00:00.09.2025
•Bursa ve Türkiye Otomotiv Sanayi 03 00:00:00.09.2025
•30 Ağustos’un Dahiyane Zaferi 29 00:00:00.08.2025
•Otomobil neden hâlâ “lüks” muamelesi görüyor? 20 00:00:00.08.2025
•Orhangazi’de Otomotiv Sektörünün 10 Yıllık Seyri: Üretim, Katkı ve Dönüşüm 05 00:00:00.08.2025
•Yeni ÖTV Düzenlemesi: Yokuş Yukarı Bir Ekonomi Masalı 29 00:00:00.07.2025
•ÖTV’ye göre şekillenen Haziran: TOGG dalgası artık sedanla büyüyor 15 00:00:00.07.2025
•Otomobilin Ömrü Kısaldı, Hayali Uzadı 02 00:00:00.07.2025
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
Yorumlarınızı paylaşın

--
Son sözü 'Aleykümselam' oldu

Son sözü 'Aleykümselam' oldu
Atatürk Filistin davası uğruna mı şehit edildi?

Atatürk Filistin davası uğruna mı şehit edildi?
Atatürk yaşasaydı İsrail doğmazdı!

Atatürk yaşasaydı İsrail doğmazdı!
Oğuz Kağan, Hünkâr Hacı Bektaş’ı Veli, Atatürk ve Haydar Baş

Oğuz Kağan, Hünkâr Hacı Bektaş’ı Veli, Atatürk ve Haydar Baş
BÜTÜN ÜMİDİM GENÇLİKTEDİR

BÜTÜN ÜMİDİM GENÇLİKTEDİR
"Bu millete her şeyi öğrettim, fakat uşaklığı öğretemedim"

"Bu millete her şeyi öğrettim, fakat uşaklığı öğretemedim"
“Ben Senden Sonra Eksiğim”

“Ben Senden Sonra Eksiğim”
CHP Orhangazi İlçe Başkanı Berna İl’den 10 Kasım Mesajı: “Atatürk’ün İzinde, Aydınlık Yarınlara Yürüyeceğiz”

CHP Orhangazi İlçe Başkanı Berna İl’den 10 Kasım Mesajı: “Atatürk’ün İzinde, Aydınlık Yarınlara Yürüyeceğiz”
Bülent Bakış’tan 10 Kasım Mesajı: “Atatürk’ün Mirası, Cumhuriyetimizin Teminatıdır”

Bülent Bakış’tan 10 Kasım Mesajı: “Atatürk’ün Mirası, Cumhuriyetimizin Teminatıdır”
Atatürk’ün Orhangazi Günleri

Atatürk’ün Orhangazi Günleri
Kurtuluş gününden son baloya…

Kurtuluş gününden son baloya…
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK'Ü ANLAMAK

MUSTAFA KEMAL ATATÜRK'Ü ANLAMAK
GÜNEŞİ BALÇIKLA SIVAYAMAZSINIZ

GÜNEŞİ BALÇIKLA SIVAYAMAZSINIZ
Bir Liderin Ardından: 10 Kasım

Bir Liderin Ardından: 10 Kasım
ATATÜRK’E LAYIK OLABİLMEK!

ATATÜRK’E LAYIK OLABİLMEK!
DEVRİMCİ KAHRAMAN ÖLÜMSÜZDÜR…

DEVRİMCİ KAHRAMAN ÖLÜMSÜZDÜR…
10 Kasım Bir Milletin Hafızasında Ölümsüzleşen Lider

10 Kasım Bir Milletin Hafızasında Ölümsüzleşen Lider
Bir Milletin Kalbinde

Bir Milletin Kalbinde
Son Başbuğ’un Türklük Vurgusu ve 10 Kasım’ın Anlamı

Son Başbuğ’un Türklük Vurgusu ve 10 Kasım’ın Anlamı
SENİ BİZE ALLAH MI GÖNDERDİ

SENİ BİZE ALLAH MI GÖNDERDİ
Bir ülkenin gerçek yüzü, sokaklarındaki düzenle, meydanlarındaki bayraklarla değil; en savunmasız insanlarına nasıl davrandığıyla ölçülür. Bugün bu ülkede, Aydın Söke Açık Cezaevi’nde, sessizce tükenen bir hayat var: Öztürk K. Öztürk K. %75 engelli. Talesemi majör hastası, aynı zamanda tip 1 diyabetli. Yani yaşamı boyunca düzenli kan nakline, insüline ve hijyenik ortama ihtiyaç duyan bir insan. Yürüyerek girdiği cezaevinde bugün artık yatalak hale gelmiş durumda. Kendi ihtiyaçlarını karşılayamıyor, yürüyemiyor, elleri titriyor, bilinci kimi zaman gidip geliyor. Ve o hâlâ orada, duvarların arkasında “infaz” adı altında yaşam mücadelesi veriyor. Cezalandırmak, bir toplumu düzen içinde tutmanın aracıdır, denir. Ama insan onurunu korumayan bir ceza, artık adaletin değil, intikamın alanına girer. Bugün Türkiye’de, “hasta mahpuslar” başlığı altında yüzlerce insan, fiilen ölüm cezasına mahkûm edilmiş durumda. Her rapor “cezaevinde kalamaz” dese de, her dilekçe “uygun değildir” gerekçesiyle geri dönüyor. Peki, neye uygun değildir? Bir insanın yaşamasına mı? Bir devletin vicdanına mı? Öztürk K.’nin kardeşi, “Yürüyerek girdi, şimdi nefes bile alamıyor. Kimse duymuyor” diyor. Oysa devlet, her yurttaşının yaşam hakkını korumakla yükümlüdür — suçlu ya da suçsuz fark etmeksizin. Çünkü yaşam hakkı, hiçbir mahkemenin elinden alamayacağı bir haktır. Cezaevleri, yalnızca demir parmaklıkların ardındaki suçluların değil, dışarıdaki toplumun da aynasıdır. O aynada ne görüyoruz? Gözünü kapatmış bir sistem mi, yoksa el uzatmaya cesaret eden bir toplum mu? Bir devletin adaleti, güçlüye değil, güçsüze gösterdiği şefkatle ölçülür. Öztürk K.’nin durumu bir istisna değil, bir gösterge. Bir ülkenin sağlık sistemi, hukuk düzeni ve vicdanı burada kesişiyor. Ve biz, üçü arasında sıkışmış bir insanın her geçen gün eriyişini izliyoruz. Bu bir siyaset meselesi değil. Bu, insanlık meselesi. Bir insanın yaşamasına yardım etmek, bir partinin, bir ideolojinin, bir grubun meselesi değildir. Bu, hepimizin ortak sorumluluğudur. Yetkililere sesleniyorum: Adalet Bakanlığı’na, Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü’ne, İnsan Hakları Kurumları’na… Bu bir “dosya” değil, bir hayat. Ve o hayat, gün be gün elimizden kayıyor. Bir insanın ölüme terk edilmesi, hukukun değil, sessizliğin eseridir. Ve biz sustukça, adalet bir kelimeden ibaret kalır. Bir mahkûmun yatağında öylece çürüyüp gitmesi, hepimize dokunmalı. Çünkü bir gün, adaletin terazisi yeniden kurulacak. O gün geldiğinde, belki de en çok şunu sorgulayacağız: “Biz sustuğumuzda kim ölmüştü?”

Bir ülkenin gerçek yüzü, sokaklarındaki düzenle, meydanlarındaki bayraklarla değil; en savunmasız insanlarına nasıl davrandığıyla ölçülür. Bugün bu ülkede, Aydın Söke Açık Cezaevi’nde, sessizce tükenen bir hayat var: Öztürk K. Öztürk K. %75 engelli. Talesemi majör hastası, aynı zamanda tip 1 diyabetli. Yani yaşamı boyunca düzenli kan nakline, insüline ve hijyenik ortama ihtiyaç duyan bir insan. Yürüyerek girdiği cezaevinde bugün artık yatalak hale gelmiş durumda. Kendi ihtiyaçlarını karşılayamıyor, yürüyemiyor, elleri titriyor, bilinci kimi zaman gidip geliyor. Ve o hâlâ orada, duvarların arkasında “infaz” adı altında yaşam mücadelesi veriyor. Cezalandırmak, bir toplumu düzen içinde tutmanın aracıdır, denir. Ama insan onurunu korumayan bir ceza, artık adaletin değil, intikamın alanına girer. Bugün Türkiye’de, “hasta mahpuslar” başlığı altında yüzlerce insan, fiilen ölüm cezasına mahkûm edilmiş durumda. Her rapor “cezaevinde kalamaz” dese de, her dilekçe “uygun değildir” gerekçesiyle geri dönüyor. Peki, neye uygun değildir? Bir insanın yaşamasına mı? Bir devletin vicdanına mı? Öztürk K.’nin kardeşi, “Yürüyerek girdi, şimdi nefes bile alamıyor. Kimse duymuyor” diyor. Oysa devlet, her yurttaşının yaşam hakkını korumakla yükümlüdür — suçlu ya da suçsuz fark etmeksizin. Çünkü yaşam hakkı, hiçbir mahkemenin elinden alamayacağı bir haktır. Cezaevleri, yalnızca demir parmaklıkların ardındaki suçluların değil, dışarıdaki toplumun da aynasıdır. O aynada ne görüyoruz? Gözünü kapatmış bir sistem mi, yoksa el uzatmaya cesaret eden bir toplum mu? Bir devletin adaleti, güçlüye değil, güçsüze gösterdiği şefkatle ölçülür. Öztürk K.’nin durumu bir istisna değil, bir gösterge. Bir ülkenin sağlık sistemi, hukuk düzeni ve vicdanı burada kesişiyor. Ve biz, üçü arasında sıkışmış bir insanın her geçen gün eriyişini izliyoruz. Bu bir siyaset meselesi değil. Bu, insanlık meselesi. Bir insanın yaşamasına yardım etmek, bir partinin, bir ideolojinin, bir grubun meselesi değildir. Bu, hepimizin ortak sorumluluğudur. Yetkililere sesleniyorum: Adalet Bakanlığı’na, Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü’ne, İnsan Hakları Kurumları’na… Bu bir “dosya” değil, bir hayat. Ve o hayat, gün be gün elimizden kayıyor. Bir insanın ölüme terk edilmesi, hukukun değil, sessizliğin eseridir. Ve biz sustukça, adalet bir kelimeden ibaret kalır. Bir mahkûmun yatağında öylece çürüyüp gitmesi, hepimize dokunmalı. Çünkü bir gün, adaletin terazisi yeniden kurulacak. O gün geldiğinde, belki de en çok şunu sorgulayacağız: “Biz sustuğumuzda kim ölmüştü?”
Prof. Dr. Haydar Baş
İrfan AYDIN / HÜSEYNİ
Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM
Büşra ERDOĞAN KIŞLIOĞLU
İbrahim GÜLBEYCAN
Mustafa AYDIN
Müyesser GÜZEL
Özge DEMİR
HASAN AZKIRAN - GÖNÜL PENCERESİ
FEYYAZ İNANÇ - KULVAR
Mustafa Egehan DEMİREL / VAKİT VARKEN
Yüksel AKBAYRAK / TERS KÖŞE
Cemil ÖNER
Gizem YUMRU / Sanat Tarihçisi
SEDAT ÖZBAĞ
Vural IŞIK / GÖKKUBBE
Tarık ŞEKER
Enbiya Bakır / 'ZAFER' e Doğru
Kürşat CÜCÜK
Emin ÇİFTÇİ / ANALİZ
İlayda AKKOYUN / GENÇ BAKIŞ
Deniz Yılmaz UĞURLU
Yılmaz AYDEYER / MİHRALI BEY
Nur DEMİR
Deniz ATEŞ
İlhan ERDEM
Neşe BAKIŞ / Kadrajımdaki Hayat
logo

   E-posta: bilgi(@)ucuncugozgazetesi.com
Anasayfa Gündem Ekonomi Politika Toplum Tekno Dünya Kültür Sağlık Spor Aile Magazin Diğer Ehlibeyt İslam Yazarlar Künye İletişim Arşiv Arama XML/RSS
Tüm hakları Üçüncü Göz Gazetesi adına saklıdır: ©2019-2025

Yazılı izin alınmaksızın site içeriğinin fiziki veya elektronik ortamda kopyalanması, çoğaltılması, dağıtılması veya yeniden yayınlanması aksi belirtilmediği sürece yasal yükümlülük altına sokabilir. Daha fazla bilgi almak için telefon veya eposta ile irtibata geçilebilir.