Üçüncü Göz Gazetesi: Harfleri Kutsadık, Hakikati Kaybettik

Sosyal medyada ve bazı haber sitelerinde yayımlanan bir videoda, Cidde'de aracını yıkatan Türk bir kadının sesi duyuluyor. Çekimi kendi yaptığı için yüzü görünmese de ses tonundan kadın olduğu anlaşılıyor. Videoda paspasın üzerine serilmiş Arapça yazılı bir kâğıdı gösteriyor. Kâğıtta yalnızca "ehlen ve sehlen", yani "hoş geldiniz" yazıyor. Kadın da bunun farkında; hatta bunu özellikle vurguluyor. Fakat yazı Arap harfleriyle yazılmış olduğu için, bunun "Kur'an yazısı" sayıldığını düşünüyor ve "Biz bunun üzerine basamayız" diyerek kâğıdı paspasın üzerinden dikkatle alıp, yıkamacıyı çağırarak Arapça durumu ifade edip kâğıdı iade ediyor. Harfe gösterdiği bu şekli saygıyı, Allah'ın mesajına gösterdiğini zannediyor.

Bu küçük gibi görünen olay, aslında İslam dünyasının içine düştüğü zihinsel dağınıklığın ve içi boşaltılmış bir dindarlığın özeti gibi. Harfe gösterilen bu titizlik, keşke Kur'an'ın ruhuna, ahlakına, adaletine ve mesajına da gösterilseydi. Keşke lafzı koruma hassasiyeti, hakikate sadakatle tamamlanabilseydi. Ama olmadı… Çünkü yıllardır biz Kur'an'ı duvarlarda asmaktan, mezarlıklarda okumaktan, hatim indirip geçmekten ibaret zannettik. Hayata taşımadık. Hayatımıza dokunmasına izin vermedik. Lafzını kutsadık, ruhunu unuttuk.

Bu zihniyet, sadece bireysel yaşamı değil, ümmetin ortak duruşunu da etkiliyor. Bugün İran-İsrail-ABD hattında yaşanan gerilimde bunu açıkça görüyoruz. İsrail'in saldırganlığına karşı sözde tepkiler var, ama gerçek bir duruş yok. Çünkü araya yine mezhepler giriyor. "İran Şii, biz Sünniyiz" diyen anlayış, mazlumun kimliğine göre saf belirliyor. Oysa zulüm karşısında taraf tutmak için mezhebe değil, vicdana ihtiyaç var.

Bir Müslüman, Şii diye mazlumu yalnız bırakamaz. Sünni diye zalimi savunamaz. Zalim zalimdir, mazlum da mazlum. Mezhep farkı bu gerçeği değiştirmez. Ama ne yazık ki İslam coğrafyası mezhepçilik yüzünden paramparça olmuş durumda. Müslümanlar birbirine düşman, dillerinde tekbir, ellerinde kin var. Aynı kıbleye dönenler, birbirine sırtını dönmüş.

Halbuki Kur'an, zulme karşı susmamayı, adaleti ayakta tutmayı emrediyor. Oysa biz ne yapıyoruz? Arap harfleriyle yazılmış bir "hoş geldiniz" yazısına gösterdiğimiz titizliği, Allah'ın "adaleti gözetin, mazlumun yanında olun" emrine göstermiyoruz. Çünkü biz artık şeklin peşindeyiz, özün değil. Harfi yaşatıyoruz ama anlamı öldürüyoruz. Laf çok, liyakat yok. Gösteri çok, gerçek yok.

Bugün İslam dünyasının en büyük sorunu, Kur'an'ı şekle hapsetmiş olmasıdır. Secde edilen harf, saygı duyulan yazı tipi, dokunulmayan cilt, okunmadan raflara dizilen mushaflar… Ama hayatta karşılığı olmayan emirler, toplumda yankı bulmayan ayetler…

Mazluma destek, zalime karşı duruş, sadece mezhep farkına takılıyorsa; bu ümmet ne birlik kurabilir ne de izzet kazanabilir. Harflere değil, hakikate dönmemiz gerekiyor. Kur'an'ı sayfalarda değil, sokakta, siyasette, ekonomide, ahlakta ve adalette yaşamamız gerekiyor.

Yoksa harflerin izinde yürüyen ama zalimlerin izinden ayrılmayan bir toplum olmaktan kurtulamayız. Kâğıdı kutsayan ama insanı unutan bir ümmetin, Allah katında da halk nezdinde de itibarı kalmaz.

Mustafa AYDIN / diğer yazıları