Müritleşen Zihinler ve İki Yakanın Ortasında Kalanlar

05.08.2025 00:00

Bazı insanlar vardır; çocukluğundan itibaren sorgusuz sualsiz itaate, yani biate kodlanmıştır. Kendi aklıyla değil, başkasının zihniyle düşünmeye şartlandırılmıştır. Toplumsal meseleler, adalet arayışı, gelecek kaygısı gibi kavramlar onların dünyasında ya hiç yer etmemiştir ya da bilinçli olarak silinmiştir. Çünkü onların önceliği "ben"dir. "Ben varsam dünya var" düşüncesine saplanmış, geri kalan her şeyi teferruat görmüşlerdir.

Bu nedenle sorgulayan, düşünen, araştıran, haksızlıklara ses çıkaran insanları hiçbir zaman anlayamazlar. Anlamak gibi bir niyetleri de yoktur. Onlar için en büyük meziyet; gücün yanında görünmek, otoriteye sırnaşmak, inandıklarıyla değil, işlerine gelenle hareket etmektir. Gerekirse kendi inançlarına aykırı şeyleri bile savunabilir, sadece o iktidarın gölgesinde yer kapabilmek için.

Hak, hukuk ve adalet onların sözlüğünde vardır ama yalnızca kendi menfaatleriyle örtüştüğü sürece. Başkası mağdur olmuş, başkasının hakkı yenmiş, toplum erozyona uğramış, bunlar önemli değildir. Önemli olan, ait oldukları yapının "biz yaptık oldu" anlayışıdır. Fikirleri yoktur, çünkü düşünen beyinleri yoktur. Paylaşımları bile bir merkezden organize edilmiş sahte videoların, yalan haberlerin ve algı mühendisliğinin ürünü içeriklerdir.

İşin acı tarafı, bu insanlar uzak değil. Kimisi kardeşimiz, kimisi akrabamız, kimisi mahalle esnafı, kimisi arkadaşımız. Yani bu zihniyeti hayatımızdan tamamen çıkarıp atmak da mümkün değil. Ama en tehlikeli tarafları da bu: Yakınımızda olup bizi sessizce tüketmeleri.

Sorgulamayan bu kitle, ne kadar cahil bırakıldığının dahi farkında değil. "Devlet aklı vardır, onlar bizden iyi bilir" diyerek kendini aşağılamayı marifet sayıyor. Kur'an'ın "Aklınızı kullanmazsanız, üzerinize pislik yağdırırım" ayetini bilse de, ne anlıyor ne uyguluyor. Sadece şekilci bir dindarlıkla namaz kılmakla övünüp, ahlaki sorumlulukları görmezden geliyor.

Bir de öteki uç var: Elinde kadehle, açık saçıklığıyla, inatla toplumun değerlerini aşağılayan ve bunu da özgürlük sanan kitle. Bu iki kutup arasında sıkışıp kalan, ne müritleşmiş ne de yozlaşmış olan kesim ise gerçek müslümanlar, adaleti arayanlar, toplumu ve geleceği düşünenler.

Ne yazık ki toplum artık öyle bir hale geldi ki, insanlar içki içen ama ikiyüzlü olmayan birini; camiye giden ama ahlaktan nasibini almamış birine tercih eder hale geldi. Çünkü münafıklık, gösterişle dindarlık arasında sıkışıp kalmış toplumda daha büyük bir tehlike olarak görülüyor.

Aslında mesele din meselesi değil, ahlak meselesidir. Mesele, kimsenin görmediği yerde bile dürüst kalabilmektir. Mesele, güce değil, hakikate biat etmektir. Mesele, susmamak, sorgulamak ve doğru bildiğini savunmaktır.

Ve evet, bu mesele tam da sabah sabah can sıkıntısıyla içimizde bir yumru gibi oturan, ama her geçen gün büyüyen o huzursuzluğun ta kendisidir.

Son olarak:

"Eğer yaptığınız seçimler başkalarının hayatını olumsuz etkiliyorsa, bu bir vebaldir. Bunun bedelini er ya da geç hem bu dünyada hem de ahirette ödemek zorunda kalırsınız."