Üçüncü Göz Gazetesi: Hakikati Yazmanın Bedeli

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM
muharremdegirmen @ gmail.com

Türkiye'de gazetecilik, özellikle de araştırmacı gazetecilik, sadece bilgi toplamak ya da kamuoyunu bilgilendirmekle sınırlı bir meslek olmaktan çıkalı uzun zaman oldu. Bu alanın öncülerinden biri olan Araştırmacı-Gazeteci ve 3. Medya Genel Koordinatörü İrfan Aydın'a yönelik Örnekköy Mahallesi'nde gerçekleştirilen esrarengiz saldırı, bu gerçeği bir kez daha tüm çıplaklığıyla gözler önüne serdi. Henüz kimliği belirlenemeyen kişi ya da kişilerce düzenlenen bu saldırı, sadece bir gazetecinin değil, doğrudan kamuoyunun haber alma hakkının hedef alındığını ortaya koyuyor.

İrfan Aydın'ın ismi, son yıllarda mafya bağlantıları, suç örgütleri, yasa dışı finans ağları, devlet içi yapılanmalar ve terörle ilişkili dosyalarla sıkça anıldı. Kaleme aldığı haberler, çoğu zaman hem siyasi hem de kriminal alanlarda büyük yankılar uyandırdı. Ancak bu cesur gazeteciliğin bedelinin ne kadar ağır olabileceğini kendisinin ve benzer yolda yürüyen meslektaşlarının defalarca yaşadığı tehditler, baskılar ve yargı süreçleri zaten kanıtlamıştı. Son saldırı ise bu baskıların fiziksel bir şiddet formuna bürünmüş hali.

Bir gazetecinin evine yapılan saldırı, sadece bir gözdağı verme eylemi değil, aynı zamanda çok daha organize ve sistemli bir tehdidin parçası olabilir. Aydın'ın ifşa ettiği konuların çapı düşünüldüğünde, bu saldırının arkasında rastgele bireylerin değil, kendilerini tehdit altında hisseden, profesyonel ve örgütlü yapılar olduğu ihtimali göz ardı edilemez.

Araştırmacı gazetecilik, tüm dünyada zor bir meslek olarak bilinir. Ancak Türkiye gibi demokratik süreçleri zaman zaman kesintiye uğrayan, hukukun üstünlüğünün tartışmalı hale geldiği, medya özgürlüğünün sürekli gerilediği ülkelerde bu zorluk katlanarak artar. Gazeteciler, kamu görevi yapan bireylerdir; ancak onların bu görevi yerine getirebilmeleri için gerekli güvenlik, hukuk ve ifade özgürlüğü zemini yeterince güçlü değilse, bu kamu görevi zamanla bir ölüm kalım savaşına dönüşebilir.

İrfan Aydın'ın yaşadığı saldırı, bireysel bir olay gibi görülmemeli. Bu, Türkiye'deki sistematik medya baskısının, özgür haberciliğe karşı yürütülen sindirme politikalarının ve suçla iç içe geçmiş karanlık yapıların bir tezahürüdür. Olay sadece bir evin duvarlarına yapılan saldırı değil; gazeteciliğin temsil ettiği ilkelere, kamu yararına ve demokratik denetime karşı yapılan bir sabotajdır.

Bu tip saldırılarda genellikle iki yol izlenir: Ya konu hızla gündemden düşer, soruşturmalar akamete uğrar, failler bulunamaz. Ya da saldırıya uğrayan kişi kriminalize edilmeye çalışılarak itibarsızlaştırılır. Bu yüzden kamuoyunun ve meslek örgütlerinin tepkisi belirleyicidir. Türkiye Gazeteciler Sendikası'ndan basın meslek kuruluşlarına kadar tüm çevrelerin bu olay karşısında ses yükseltmesi, yalnızca İrfan Aydın için değil, benzer riskleri taşıyan tüm gazeteciler için bir güvenlik duvarı işlevi görür.

Unutulmamalıdır ki; bir ülkede gazeteciler susturulursa, halk susturulmuş olur. Bilgi akışının kesildiği bir toplumda ise yolsuzluklar büyür, suç yapıları palazlanır, demokrasiler çöker.

İrfan Aydın'a yapılan saldırı, aynı zamanda bir turnusol kağıdıdır. Hem güvenlik birimleri için hem de siyaset kurumu için bir samimiyet testidir. Faillerin bulunması, yargı önüne çıkarılması ve kamuoyuna açıklanması sadece bir sorumluluk değil, aynı zamanda ülkenin demokratik geleceği adına bir zorunluluktur. Bu saldırının karanlıkta kalması, karanlık odakların cesaret bulması anlamına gelir.

Araştırmacı gazetecilik, toplumun vicdanıdır. Bu vicdanı susturmak isteyenler elbette olacaktır. Ancak tarihin gösterdiği gibi, hakikat peşinde koşan kalemler, eninde sonunda galip gelir. Bu mücadele bazen bedeller ister. Tıpkı bugün İrfan Aydın'ın ödemekte olduğu gibi.

Ama bilinmelidir ki; hakikat er geç kazanır. Çünkü hiçbir karanlık sonsuza kadar sürmez. Ve hiçbir tehdit, gerçeği arayan bir kalemin cesaretinden daha güçlü değildir.

Sessiz kalınırsa, saldırganlar kazanır. Sessiz kalınırsa, karanlık yapılar daha da cesaretlenir. Bu saldırıya karşı verilecek tepki, sadece bir gazetecinin şahsi davası değildir; toplumun hakikate olan inancının, adalet beklentisinin ve ifade özgürlüğünün turnusolüdür. İrfan Aydın'a yapılan saldırı, aynı zamanda bir samimiyet testidir. Güvenlik birimleri ve adalet sistemi, bu saldırının faillerini bulmak ve kamuoyuna hesap vermek zorundadır. Aksi takdirde bu sessizlik, yarın başka gazetecilere yöneltilecek daha büyük tehditlerin önünü açar.

Araştırmacı gazetecilik, toplumun vicdanıdır. Bu vicdanı susturmak isteyenler elbette olacaktır. Ancak tarihin gösterdiği gibi, hakikat peşinde koşan kalemler, eninde sonunda galip gelir. Bu mücadele bazen bedeller ister. Tıpkı bugün İrfan Aydın'ın ödemekte olduğu gibi. Ama bilinmelidir ki; hakikat er geç kazanır. Çünkü hiçbir karanlık sonsuza kadar sürmez. Ve hiçbir tehdit, gerçeği arayan bir kalemin cesaretinden daha güçlü değildir.

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM / diğer yazıları