Üçüncü Göz Gazetesi: “İstanbul’da Suç Olan, Orhangazi’de Neden Normalleştiriliyor?”

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM
muharremdegirmen @ gmail.com

Adaletin terazisi bir kez eğildi mi, onu yeniden düzeltmek kolay değildir. Hele ki hukuk bir yerde titizlikle uygulanırken, başka bir yerde göz göre göre ihlal ediliyorsa, orada artık sadece adaletsizlik değil, halkın devlet ve siyaset kurumlarına olan güveni de sarsılmaya başlamıştır. Bu yüzden sorumuz net:

İstanbul'da suç olan bir uygulama, Orhangazi'de neden normalleştiriliyor?

2023 yılında İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nde (İBB) yaşanan "zorla bağış" skandalı hâlâ hafızalarda tazeliğini koruyor.

Olay neydi?

Belediyede görevli bazı çalışanların, vatandaşlardan işlem yapılması karşılığında bağış adı altında para talep ettiği iddiaları bir vatandaşımızın CİMER'e şikayeti ile ortaya çıkmıştı. Tepkiler çığ gibi büyüdü. İçişleri Bakanlığı devreye girdi, ilgili personeller açığa alındı, haklarında adli soruşturma başlatıldı. Yani sistem, geç de olsa çalıştı.

Aynı olay, Orhangazi Belediyesi'nde yaşandığı iddialarına ise tepkiler değil, sessizlik hâkimdi.

Yeni Gürle Mahallesi'nde bir vatandaş, arazisiyle ilgili ifraz işlemi için belediyeye başvurdu. Evrakları tam, işlemi yapılmaya hazırdı. Ancak iddiaya göre, bu işlemin yapılabilmesi için "yardım fişi" adı altında bir bağış istenmişti. Vatandaş bunun üzerine tepki gösterdi, CİMER'e şikâyette bulundu, konuyu kamuoyuna taşıdı. Belgeler ortadaydı, isimler belliydi.

Ama ne oldu?

Olayın ardından vatandaşın bazı talepleri, haberler çıktıktan sonra "sus payı" havasında yerine getirildi. Ancak bu süreci başlatan ve hukuka aykırı olduğu iddia edilen bağış talebini yöneten isimlerle ilgili ne bir inceleme açıldı ne de kamuya bir açıklama yapıldı.

İBB'de yaşanan olayda kimse "personel bizim partiden" demedi, suçun gereği yapıldı. Peki Orhangazi'de durum neden farklı? Neden idari ve adli mekanizma devreye girmiyor?

Neden Belediye Başkan Yardımcısı İbrahim Altunışık ve İmar Müdürü Selim Güray Özgül hakkında iddialar araştırılmıyor?

Bu kişilerin ismi CİMER şikâyetinde açıkça yer alıyor.

Yine de dokunulmuyor.

Hukuk, partilere veya kişilere göre mi çalışıyor?

Eğer bu durumun üzeri kapatılırsa, yarın başka bir vatandaş aynı muameleye maruz kaldığında ne olacak?

Ona da mı "yardım fişi" dayatılacak?

Hangi yasa böyle bir uygulamaya izin veriyor?

Ve bir diğer önemli konuda olayın ilk bilgi sahibi olan CHP'li Meclis Üyelerinin sessizliği!

En düşündürücü sessizlik ise, Orhangazi Belediye Meclisi'ndeki CHP'li üyelere ait. Çünkü bu olayda vatandaş doğrudan onlara ulaştı, durumu anlattı. Ama bırakın bir açıklama yapmayı, geri dönüş bile yapılmadı.

Siyasi kimlikler bir kenara, temsil ettiğiniz halk size bir haksızlık yaşadığını söylüyorsa, o sese kulak vermek zorundasınız. Bu sessizlik yalnızca vatandaşın gözünde değil, kamu vicdanında da bir tür suç ortaklığı gibi algılanıyor. Muhalefetin asli görevi, hukuksuzluk kimden gelirse gelsin karşısında durmaktır. İktidar yanlısı susar, muhalefet susarsa halk yalnız kalır.

Türk Ceza Kanunu'nun 252. maddesi açık: "Görevinin gereklerine aykırı hareket ederek bir işin yapılması veya yapılmaması karşılığında menfaat temin eden kamu görevlisi rüşvet suçu işlemiş olur."

Burada istenen şey açıkça "menfaat" olarak değerlendirilebilecek bir bağıştır. Üstelik zorla, işlem yapılmaması tehdidiyle. O hâlde bu madde neden uygulanmıyor?

Cevap veremiyorlar.

Adalet, herkes için eşit çalıştığında adalettir. Suç, İstanbul'da farklı, Orhangazi'de farklı tanımlanamaz. Bir belediye görevlisinin hukuka aykırı davranışı başka bir şehirde soruşturuluyorsa, aynısı burada da yapılmak zorundadır.

Bu yüzden tekrar soruyoruz:

"İstanbul'da suç olan, Orhangazi'de neden normalleştiriliyor?"

Bu sorunun cevabı verilene kadar susmayacağız. Çünkü adalet sadece mahkeme salonlarında değil, kamuoyunun vicdanında da aranır.

Muharrem DEĞİRMEN /GÖZLEM / diğer yazıları