Orhangazi’de Siyaset: Menfaat mi, Memleket mi?

14.10.2025 00:00

Orhangazi'de yıllardır siyaset sahnesine bakan herkesin aklında aynı soru yankılanıyor:

Bu ilçede siyaset gerçekten hizmet için mi yapılıyor, yoksa kişisel hesaplar ve parti menfaatleri mi ön planda tutuluyor? Bu sorunun cevabı, sadece Orhangazi'de değil, Türkiye'nin birçok yerinde siyasetin ahlaki zeminini de tartışmaya açıyor.

Gerçek bir siyasetçinin görevi, ideolojik körlükten uzak biçimde yaşadığı kente hizmet etmektir. Ancak bugün Orhangazi'de gözlenen tablo, siyasetçilerin büyük bir bölümünün bu ilkeyi unuttuğunu gösteriyor. Sanki her seçim dönemi, halka umut dağıtmak için sahnelenen bir tiyatro; seçim sonrası ise koltukların korunması için verilen bir kavga halini almış durumda.

Orhangazi'nin yolları, altyapısı, terminali, hastanesi, gençlik yatırımları, zeytinciliği ve gölü ortadayken, hangi parti gerçekten "Orhangazi'nin menfaatini" koruyor? Sorunun cevabını sahada, sokakta, kahvede halk çoktan vermiş: "Kimse taş üstüne taş koymuyor, herkes kendi menfaatinin hesabında."

Bu ilçede belediye meclisinden tutun da ilçe başkanlıklarına kadar herkesin dilinde "hizmet" sözü var ama uygulamada bu hizmetin muhatabı halk değil, parti kadroları. Kim hangi koltuğa oturursa otursun, bir süre sonra aynı kısır döngüye kapılıyor: Eş, dost, akraba istihdamı, gösteriş projeleri, partizan ihale düzenleri ve birbirini itibarsızlaştıran açıklamalar. Oysa hizmet dediğin; yol yapmakla, kaldırım boyamakla, çöp toplamakla sınırlı değildir. Hizmet, halkın huzurunu, adaletini ve refahını sağlamaktır.

Bugün Orhangazi'de siyaset halktan kopmuş durumda. Her partinin kendi küçük dünyası var. Birlikte düşünmek yerine birbirini yıkmak üzerine kurulu bir düzen yürütülüyor. Yerel meclis toplantıları bile zaman zaman parti çekişmelerinin arenasına dönüşüyor. Kimse "Orhangazi ne kazanır?" diye sormuyor; herkes "Ben bu işten ne kazanırım?" hesabında.

Halbuki Orhangazi gibi tarım, sanayi ve turizm potansiyeli olan bir ilçenin, parti ayrımı gözetmeden ortak akılla yönetilmesi gerekir. Marmarabirlik'ten İznik Gölü'ne, terminal projesinden gençlik spor yatırımlarına kadar her konuda partiler arasında değil, ilçenin geleceği için fikir birliği şarttır. Ama bu birliktelik yıllardır kurulamadı. Çünkü partiler, halkın menfaatini değil, kendi geleceklerini koruma telaşında.

Siyasetin kirlenmesi sadece partilerin değil, toplumun da suçu. Halk da artık kimi seçeceğine, neye oy verdiğine dikkat etmeli. Oy, bir minnettarlık göstergesi değil; hesap sorma aracıdır. Ancak Orhangazi'de yıllardır aynı yüzlerin aynı vaatlerle sahneye çıkması, siyasetin bir değişim aracı olmaktan çok, statükonun korunma mekanizmasına dönüştüğünü gösteriyor.

Siyaset, eğer halkın umudunu diri tutmak yerine onu oyalıyorsa, artık hizmet üretmiyor demektir. Orhangazi bugün işte tam da bu eşiğin üzerinde. Ne tam kopmuş, ne de yeniden doğmuş bir siyaset anlayışı var. Kısır döngü sürüyor, halk ise sessiz. Ama sessizliğin arkasında büyüyen bir öfke var: "Artık hizmet istiyoruz, laf değil."

Gerçek siyaset, parti rozetini kapı dışında bırakıp Orhangazi'nin çıkarını kendi çıkarının önüne koyan bir anlayışla mümkündür. Çünkü bu topraklar, sadece bir seçim haritasındaki küçük bir ilçe değil; alın terinin, üretimin, emeğin, dostluğun ve dayanışmanın sembolüdür. Bu kentin çocukları, gençleri, çiftçisi, işçisi, esnafı ve emeklisi; yani bu kentin gerçek sahipleri, artık günü kurtaran değil geleceği planlayan bir siyaset istiyor.

Bugün Orhangazi'nin gençleri iş bulmak için büyükşehirlere göç ediyorsa, çiftçisi alın terinin karşılığını alamıyorsa, esnafı siftahsız kepenk kapatıyorsa, bunun sorumluluğu yalnızca bir partiye değil; bugüne kadar koltuğa oturup halkın sesini duymayan tüm siyaset anlayışınadır. Çünkü siyaset, halkın rızasını kazanmak için değil, onun derdini çözmek için yapılır.

Artık Orhangazi'nin geleceğini seçimden seçime hatırlayan değil, her gün bu toprakların derdiyle dertlenen, üreticinin yanında duran, esnafla aynı sofraya oturan, işçinin emeğini kutsal bilen siyasetçilere ihtiyaç var. Gerçek siyasetçi, eleştiriden korkmayan, farklı sesleri susturmaya değil dinlemeye çalışan insandır. Gerçek siyaset, iktidar olmakla değil, vicdanlı kalmakla ölçülür.

Orhangazi'nin kaderi, siyasetçinin niyetinde gizlidir. Niyet memleketse, her parti aynı sofradadır; fikir ayrılığı olsa da hedef birdir: halkın refahı. Ama niyet menfaatse, masa büyüse de sofrada paylaşılacak bir ekmek kalmaz. O zaman halk her defasında aynı açlığı yaşar: Adalet açlığı, eşitlik açlığı, liyakat açlığı.

Bu nedenle artık Orhangazi'de siyaset, bir çıkar yarışının değil, bir vicdan mücadelesinin adı olmalıdır. Bu kentin toprağı bereketlidir, insanı üretkendir, geçmişi onurludur. Yeter ki siyasetçi, koltuğu değil halkı düşünsün; alkışı değil duası peşinde koşsun. Çünkü bir ilçenin kaderini değiştirenler makam sahipleri değil, niyet sahipleridir. Ve Orhangazi'nin bugünkü ihtiyacı tam da budur: Niyetini memlekete adamış, gönlüyle hizmet eden siyasetçiler.

Yüksel AKBAYRAK