ORHANGAZİ’DE BİTMEYEN DENKLEM

10.12.2025 00:00

Enbiya Bakır / 'ZAFER' e Doğru
enbiyabakr @ icloud.com

Tarım mı, Sanayi mi, Turizm mi?

Üçü De Konuşuluyor, Hiçbiri Gerçek Anlamda Yapılmıyor Orhangazi yıllardır aynı sorunun etrafında dönüp duruyor: Tarımı mı güçlendirelim, sanayiyi mi büyütelim, yoksa turizmi mi ayağa kaldıralım?

Sorular büyük, tartışmalar hararetli… Fakat icraat? İşte orada kronik bir sessizlik var. Ne tam bir tarım politikamız var, ne planlı bir sanayi vizyonu, ne de turizm adına masadan kalkıp sahaya inmiş bir irade. Orhangazi artık bu muğlaklığın girdabında zaman kaybediyor, üstelik kaybettiği sadece zaman değil; bereket, potansiyel ve gelecek.

Bu topraklar yüz yıllardır zeytinle, üzümle, meyveyle konuşur. Türkiye'nin en kaliteli sofralık zeytinlerinden birinin üretildiği bir ovaya sahibiz. Ama tarım hâlâ mazot fiyatına, sulama krizine, dolu yağarsa şansa, yağmazsa yine şansa teslim edilmiş durumda.

Planlama yok, sürdürülebilirlik yok, çiftçinin sesine kulak veren bir akıl yok.

Tarım arazileri yıllardır göz göre göre amaç dışı kullanıma açılıyor. Ova davalık, su kaynakları tükeniyor, genç çiftçiler tarlayı terk ediyor. Sormak lazım: Bu mudur tarım vizyonu?

Sanayimiz büyüyor gibi görünüyor ama aslında büyüyen sadece tabelalar.

Gerçek sanayi politikası üretimi, istihdamı, çevreyi ve planlı büyümeyi aynı denklemde çözen bir vizyon ister. Bizde ise sanayi alanı diye açılan yerler üç beş kişi zengin olsun diye parsel parsel dağıtılıyor.

Denetim yok, çevre planlaması yok, uzun vadeli hesap yok.

Sonuç: Ne tam bir sanayi şehri olabiliyoruz ne de ova ve tarım alanlarını koruyabiliyoruz. Arada sıkışmış bir ilçe modeliyle yıllar heba oluyor.

İznik Gölü var, Keramet Ilıcası var, Sölöz'ün kültürel mirası var, tarihi değerler var…

Peki nerede turizm?

Kaç yıldır Orhangazi'nin turizmde söz sahibi olacağı konuşuluyor. Kaç yıldır "ilçeye turist çekeceğiz" deniyor. Ama gelin görün ki turistin geleceği bir alan, vakit geçirebileceği bir düzen, para bırakacağı bir güzergâh bile oluşturulmadı.

Keramet Ilıcası yıllardır kaderine terk.

Göl çevresi plansızlık içinde nefes alamıyor.

Tarihi doku ise tabeladan ibaret.

Orhangazi yıllardır aynı çıkmazı yaşıyor:

Tarım desen yarım, sanayi desen eksik, turizm desen niyet var ama icraat yok.

Bu üç alanın her birinde adım atacak cesaret, irade ve planlama eksik. İlçenin kaderi yıllardır toplantı salonlarında konuşulup masalarda bırakılan dosyaların arasında sıkışmış durumda.

SONUÇ MU?

Orhangazi bugün kendi potansiyeline ihanet eden bir ilçe görüntüsü veriyor.

Bu toprakların bereketi, gölün değeri, kültürün mirası, sanayinin gücü… Hepsi var ama hepsini bir araya getirecek akıl ortada yok.

Bir ilçeyi geriye götüren şey krizler değil, kararsızlıktır.

Orhangazi ise yıllardır tarım mı, sanayi mi, turizm mi sorusuna cevap veremeyenlerin elinde adeta ömrünü tüketiyor.

Sorun belli, çözüm belli:

Artık lafı bırakıp yön vermenin, konuşmayı bırakıp adım atmanın, tabelaları değil vizyonu büyütmenin zamanı geldi de geçiyor.

Orhangazi bugün bir kavşakta değil; bir çıkmazın tam ortasında duruyor. Çünkü tarım mı, sanayi mi, turizm mi sorusuna yıllardır net bir yanıt veremeyenler yüzünden ilçe kendi gücünü, kendi bereketini, kendi geleceğini tüketiyor. Ne yazık ki bu toprakların kaderini belirleyen şey vizyon değil; günü kurtarmaya çalışanların korkaklığı, kararsızlığı ve masada bırakılmış planlar.

Bu ilçe artık yarım akıllarla, eksik projelerle, laf kalabalığıyla yönetilemez. Tarımı korumaya cesaret etmeyenler, sanayiyi planlamaya niyetlenmeyenler, turizmi ayağa kaldırmayı sadece konuşanlar Orhangazi'nin önündeki en büyük engeldir. Bugün geri düşmemizin sebebi dış güçler, ekonomik dalgalar ya da başka bahaneler değil; dümeni tutanların kararsızlığıdır.

Orhangazi'nin geleceği, üç başlıktan birini seçmekle değil; üçünü de akıl ve cesaretle yöneten bir iradeyle kurulabilir.

Ama o irade ortaya çıkmazsa?

O zaman bu ilçe sadece fırsatlarını kaybetmez; çocuklarının yarınlarını da kaybeder.

Gerçek şu:

Orhangazi artık konuşanı değil, yola çıkıp bitireni görmek istiyor.

Beklemekten yoruldu, oyalanmaktan bıktı.

Şimdi söz değil, yön zamanı.